Hallo beste lezer, ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Bert en deze heb ik in 1958 gekregen als eerste kind van het gezin waarin ik geboren ben. Mijn ouders hebben me liefdevol én Christelijk opgevoed en me laten dopen in de Hervormde kerk. Na 8 jaar zijn wij (nog 2 broers en zus) verhuisd naar Friesland. Toen daar naar een christelijke school en de kerk gegaan en er kwam nog een zus bij. Gezellig allemaal, tot mijn vader ruzie kreeg met de dominee! Toen kwam er een hele verandering thuis en in ons leven. Destijds werd de Communistische Partij gesteund door onze vader en volgden er ook ruzies in familie én gezin. Ik, als oudste kind, was al snel te vinden in de kroeg, werd rebels en begon zelfs tégen het geloof aan te trappen.
Ik was veel weg op de binnenvaart en dus niet zoveel meer thuis. Met 20 jaar kreeg ik te horen dat er nog een zusje bijkwam, voor mij de druppel. Ging toen op mezelf wonen. Werken, motorrijden en ‘s weekends in de kroeg, ook zelf een discotheekje runnen. In deze tijd kwam ik nogal eens met de politie in aanraking, drank en rijden, vechten, vernieling en zodoende soms even in de cel. Daarna verliefd, verloofd en 6 jaar later getrouwd. We kregen 2 zonen waar ik (achteraf) niet zo’n goed voorbeeld voor was.
Op een gegeven moment voelde ik dat het niet goed zat met mijn gezondheid! Ik wist voor mezelf dat het kanker moest zijn, maar was er niet bang voor. De dokter geloofde me niet en ik ben toen zelf zonder verwijzing naar het ziekenhuis gegaan (wist toen nog niet dat God de leiding had). Daar werd ik gehoord, onderzocht én het was kwaadaardige darmkanker!! Dan word je écht totaal stilgezet. Snel een operatie en herstel in het ziekenhuisbed. Daar, direct (in mijn zwakte) gebruikte God mij al voor mijn kamergenoot van 84 jaar. Zij wilde niet meer leven! Toen, na gesprekken samen (in de nachten), veranderde ze compleet. Ze koos weer voor het leven en ook ik voelde mijzelf veranderen. Heel subtiel (Hij weet wie je bent en kent jou het beste).. Ook collega's en familieleden merkten dit op.
Toen (toevallig?) werd ik eens uitgenodigd om een bakkie te halen bij de CMA in Hardenberg, op de motor natuurlijk. Daar aangekomen verwondering bij mij….. zoveel verschillen! In mensen, motoren én kerkelijke achtergrond, maar allen mét een getuigenis en de drive om deze te delen met de niet gelovige motorrijder. Dit sprak mij wel aan, maar ik moest toch eerst maar een kerk gaan zoeken en mij eens gaan verdiepen in het evangelie. Toch bleef ik naar de CMA gaan en leerde ook van de members veel. Ondertussen ben ik aangesloten bij een evangelische kerk en na een gesprek lid geworden bij de CMA, sinds 2006.
In die tijd ook een aanvaring met mijn vader gehad, die het niet kon geloven dat ik echt aan het veranderen was. Hij schold mij uit voor schijnheilige en meer van dat. Ik liet hem stoom afblazen, vroeger zou ik in de verdediging zijn gegaan. Toen hij rustig werd, ging ik naar hem toe en zei: “Pa, ik vraag je maar één ding, geef mij de kans, om jou te laten zien wat Jezus met mij van plan is!” Dat waren de woorden die ik moest zeggen, ik had het nooit zelf kunnen bedenken. Maar daarna veranderde ook mijn vader én de situatie thuis ook ten goede. Het evangelie werd ook levend in zijn leven en hij heeft nog veel goede daden mogen doen met God's liefde! Mijn vader leeft niet meer, maar ik mag er nog zijn voor mijn moeder, die op het moment van schrijven 87 jaar is.
En Jezus?? Hij heeft mij nooit losgelaten en had al lang een plan met mij! God dank! Ik kan nog veel meer vertellen over hoe God mijn leven bestuurt, zoals in een scheiding en het vinden van een nieuwe vrouw en meer ingrijpende dingen ten goede! God is goed!