Hallo, eerst wil ik me even voorstellen. Mijn naam is Dimitri Scherpenzeel en ik ben getrouwd met Gerda en samen zijn we de trotse ouders van twee dochters. Daarnaast ben ik erg blij met mijn zwarte Kawasaki Vulcan Classic 900.
In mijn jeugd ben ik niet specifiek met het geloof opgegroeid. Mijn beide ouders zijn opgegroeid in de Katholieke kerk, maar dit hebben ze in ons gezin niet verder doorgegeven. Ik heb een fijne jeugd gehad en op een dag liep ik met wat vrienden in het winkelcentrum, toen we werden aangesproken door iemand die flyers uitdeelde voor een koffiebar. Dit was een gezellige plek waar je op zaterdagavond heen kon gaan om wat te drinken en een babbeltje te maken met andere mensen. Samen met twee vrienden zijn we daar naartoe gegaan. De anderen vonden het niet zo interessant, maar ik ben er nog wel een aantal keren geweest. Ik sprak er daarna nog wel eens over met mijn vrienden, maar zij wilden er niet meer heen en na verloop van tijd vloeide bij mij de interesse ook weg. Op een gegeven moment stond ik weer eens voor de ingang van de koffiebar en zag dat het pand een winkel geworden was.
Ik maakte de keuze om in de horeca te willen werken en heb daarvoor verschillende opleidingen gedaan. Omdat ik contact met mensen het leukste vind, besloot ik om me te richten op het serveren en bedienen van gasten. In het 3e leerjaar werkte ik in een hotel en verzorgde ik een diner voor een huwelijksgezelschap. Mijn leidinggevende kwam met een jonge vrouw, die bij ons stage liep op de receptie, op mij af en deelde mee dat deze jongedame mij wel zou komen helpen in de bediening en daarna het opruimen van de ruimte.
Omdat het erg laat werd, vond ik het niet meer verantwoord om haar alleen te laten fietsen naar haar huis. Ik woonde niet ver bij haar uit de buurt en bij haar thuis raakten we in gesprek. De hele nacht hebben we toen zitten praten over onze levens, haar geloof, de keuzes die we hadden gemaakt en noem maar op. We raakten bevriend, werden een stel en verloofden ons op Valentijnsdag 1997, een half jaar daarna zijn we getrouwd. Omdat ik geen lid was van de kerk, vond de dominee dat ik eerst onder leiding van een ouderling een soort van thuis-catechisatie moest gaan volgen. Omdat deze man er weinig vertrouwen in had dat het met mij goed zou komen, aangezien ik in de horeca werkte, zijn we in overleg gestopt. Ik liet mijn goede wil zien, door mee te gaan naar de kerk en daar bleef het eerst bij.
Omdat mijn schoonvader door asbest-kanker was gestorven, heeft hij ons trouwfeest helaas niet meer mee kunnen maken. Het was een zware tijd voor mijn schoonmoeder en mijn vrouw en het trok ook een wissel op mij. Op een gegeven moment zijn we verhuisd om in een andere plaats een nieuwe start te maken. Maar na drie jaren kwam toch het verlangen om weer wat dichter bij onze ouders te gaan wonen en zijn we verhuisd naar de plek waar we nu nog steeds wonen. We hebben in die plaats een paar kerken bezocht om te kijken waar we ons thuis zouden voelen. In de tweede kerk was het raak. Nog voordat we tijdens het koffiedrinken een kopje koffie in onze handen hadden, waren er al verschillende mensen die ons welkom heetten in hun kerk. Dat was een verschil met de eerste kerk…. We voelden ons gezien en besloten dat we ons bij deze kerkgemeenschap zouden aansluiten.
Omdat ik nog niet gedoopt was en belijdenis had gedaan, kreeg ik in overleg met de dominee twee mensen die me daarin begeleid hebben, zodat ik na een periode van ongeveer twee jaar gedoopt ben. Mijn ouders, mijn broer en mijn schoonmoeder waren bij dit feest aanwezig. In de jaren daarna hebben we veel vrijwilligerswerk in deze kerk mogen doen en zagen we Gods leiding in ons leven in al die mooie dingen. Ook heb ik in die tijd mijn motor gekocht en gingen we op vakantie naar Luxemburg. Mijn vrouw met de kinderen in de auto met vouwwagen en ik op de motor.
Op de heenweg, toen we nog een laatste stuk moesten rijden, reden we over een landweggetje om bij de camping te komen. Met de motor reed ik voorop en in een bocht reed ik over iets hards waardoor ik helemaal aan de linkerkant van de weg terecht kwam. Het scheelde maar een paar centimeter of ik had het misschien niet na kunnen vertellen. Ik wilde fors remmen, maar ‘iets’ weerhield mij ervan dat te doen. Ik reed nog een tiental meters dicht langs de rand van de weg en remde langzaam af op de motor. Toen kon ik rustig naar rechts sturen en kwam ik weer op het goede gedeelte van de weg. Dit heb ik echt ervaren als de hand van God die mij recht overeind heeft gehouden op de motor en me zo heeft gered. Die vakantie nog veel leuke tochtjes op de motor gemaakt met om toerbeurt mijn vrouw of een van de dochters achterop.
Door de motor kwam ik in contact met mensen van de CMA. Na wat gesprekken met diverse mensen tijdens verschillende gelegenheden en bezoekjes aan het clubhuis en de Church for Bikers in Katwijk, heb ik ervoor gekozen om me aan te sluiten bij de CMA. Ik ben nu lid van chapter West. Mijn werk is nog steeds in de horeca en ik vind het heerlijk om gasten te verwennen met warme verse broodjes en een goede kop lekkere koffie. Er is dan ook vaak gelegenheid voor een praatje en een grapje.
Ik wens iedereen veel veilige en gezegende kilometers toe, geniet van de mooie omgevingen en stel je vertrouwen op God en denk een beetje om elkaar.